Nowy budynek, z salą szpitalną, kaplicą i pokojem dziennym został w końcu otwarty. Zdjęcie: Jan Erik Kofoed
Obraz
CICHA MODLITWA: Na zewnątrz szaleje śnieżyca, jednak wewnątrz siostry mogą znaleźć spokojne miejsce na modlitwę i medytację w swojej nowej, zacisznej kaplicy. Zdjęcie: Jan Erik Kofoed
Minęło niewiele ponad 15 lat, odkąd wprowadziłyśmy się do nowego klasztoru z miejscem dla 16-18 sióstr. Teraz przejęłyśmy nowy budynek, więc możemy pomieścić jeszcze osiem sióstr. Jego rozbudowa była bardzo potrzebna, jednak projekt był dużym wyzwaniem, ponieważ klasztor ma małą działkę i stanowi zwartą całość.
Tekst: Sr. Hanne-Maria Berentzen OCSO Tłumaczenie: Marta Tomczyk-Maryon
NOWE SKRZYDŁO: Całe zgromadzenie schodzi na dół, aby zobaczyć
22 stycznia przejęłyśmy nowy budynek o powierzchni brutto 580 m², a teraz czekamy na nowe kandydatki. Nowe skrzydło - które ma cztery pokoje przeznaczone dla chorych i cztery zwykłe cele - jest wbudowane w ziemię w kierunku fiordu. Z drogi klasztor wygląda jak dawniej, ale od strony fiordu widoczne jest niższe piętro, które bardzo dobrze komponuje się z pierwszym budynkiem. Pokryty trawą dach, który wznosi się nad nowym skrzydłem jest kontynuacją trawnika, jaki miałyśmy wcześniej; i zachowałyśmy ten piękny widok.
Stokrotne dzięki!
Minęły cztery lata odkąd architektka Runa Bjerke rozpoczęła pracę nad projektem, a my podróżowałyśmy po kościołach katolickich i prosiłyśmy o wsparcie: bardzo dziękujemy za wszelką pomoc, jakiej nam udzieliliście w postaci modlitwy, ofiar pieniężnych, zainteresowania i słów zachęty! Zrobiłyśmy przerwę w pracach projektowych, aby zapewnić sobie pełne finansowanie i udało się. Podziękowania dla dużych i małych darczyńców. Bonifatius Werk w Niemczech bardzo nam pomógł, podobnie jak wiele wspólnot naszego zakonu na świecie oraz przyjaciele w Stanach Zjednoczonych i innych krajach. Budżet 26,1 miliona koron został prawie utrzymany, z nadwyżką tylko 100 000 koron. Otrzymałyśmy wystarczająco dużo pieniędzy na konto budowlane, a także na niezbędne meble i prace ogrodnicze na zewnątrz. Kiedy nadejdzie wiosna, zobaczymy, o ile więcej pieniędzy będziemy potrzebować na przygotowanie terenu na zewnątrz. Obecnie planuje się zasianie trawiastych dachów (rozchodnik, o którym początkowo myśleliśmy okazał się zbyt drogi), a z dużych kamieni powstanie piękny mur przy końcu budynku.
Wiosna będzie czasem przeprowadzki
Cztery pokoje dla chorych mają standard szpitalny i trzy starsze siostry wprowadzą się tam, gdy zdobędziemy i zainstalujemy niezbędne meble. Odziedziczyłyśmy właśnie piękny komplet wypoczynkowy do salonu. W klasztorze nie było wcześniej pokoju dziennego i teraz może to być dobre pomieszczenie nie tylko dla starszych sióstr, ale także dla całej wspólnoty, kiedy spotykamy się mniej formalnie lub, gdy będziemy świętować. Dla pozostałych sióstr dostępne są cztery zwykłe cele.
Przyjaciel klasztoru dostarczył nam bezpłatnie zasłony dla całego budynku - i uszył je samodzielnie. W ten sposób na wszystkich frontach spotkałyśmy się z dobrą wolą i hojnością. Przez całą wiosnę będziemy się powoli wprowadzać.
„Piętnaście lat temu było nas osiem, teraz mamy czternaście sióstr i zauważamy, że dom stał się „mniejszy”, więc rozbudowa nowego skrzydła jest bardzo potrzebna”.
Obraz
NOWY SALON: Nowy pokój dzienny w wybudowanym skrzydle będzie używany zarówno na co dzień, jak i na uroczystości. Klasztor nie miał wcześniej salonu. Zdjęcie: Jan Erik Kofoed
DZIEŁO KOBIETY: Architektka Runa Bjerke podczas ostatecznego
odbioru budynku. Zdjęcie: Tautra Mariakloster
Obraz
Nowa, prywatna kaplica
Nasz duży kościół klasztorny jest często odwiedzany, a teraz nie możemy się doczekać małej, zacisznej kaplicy w nowym skrzydle, gdzie możemy modlić się w ciszy o każdej porze, i do której chore siostry mają łatwy dostęp. Od dawna potrzebowałyśmy dużego pokoju do przechowywania rzeczy. Piętnaście lat temu było nas osiem, teraz mamy czternaście sióstr i zauważamy, że dom stał się „mniejszy”, więc rozbudowa nowego skrzydła jest bardzo potrzebna. Klatka schodowa łącząca nową i „starą” część klasztoru jest zbudowana w tym samym stylu co część główna, przeszklona, z konstrukcją z drewna klejonego i łupkiem z Otta na zewnątrz.
Nowy budynek jest częścią klauzury klasztoru, ale zrobimy film dla centrum gościnnego, który pokaże odwiedzającym wygląd całego klasztoru. Mamy nadzieję, że będzie gotowy następnego lata.
Obraz
KLUCZOWY MOMENT: Budynek zostaje przekazany przeoryszy Brigitte Pinot przez kierowniczkę projektu Vigdis Skrove w firmie wykonawczej Grande. W środku przewodnicząca komitetu budowlanego s. Sheryl Chen. Zdjęcie: Tautra Mariakloster
Obraz
W ZGODZIE Z OTOCZENIEM: Architektki Runa Bjerke i jej współpracowniczka Ragnhild Førde położyły duży nacisk na szacunek dla istniejącego budynku i bliski kontakt z otoczeniem, fiordem, górami, niebem i płaską wyspą. Sama dobudowa jest wkopana w ziemię, z dachem pokrytym trawą, który przedłuża trawnik, jaki siostry miały przed budynkiem. Połączenie między dwoma skrzydłami stanowi klatka schodowa z windą zbudowaną w tym samym stylu, który obecnie charakteryzuje Tautra Mariakloster - w szkle i łupku z Otta. Piętro wbudowane w ziemię jest pokryte specjalnym drewnem, którego właściwości zostały poprawione przez specjalną obróbkę (produkowane przez norw. firmę Kebony). Zdjęcie: Jan Erik Kofoed
Obraz
POKRYTY ŚNIEGIEM DACH: Na wprost - przez okna – znajdują się schody prowadzące w dół do nowego skrzydła klasztoru. Śnieg pokrywa dach nowego budynku, a w tle widać Trondheimsfjord. Działka klasztorna na Tautra jest mała i nie było łatwo zaplanować rozbudowę tego charakterystycznego budynku zaprojektowanego przez Jana Olava Jensena. Architekt Pål Berntzen wpadł na pomysł zabudowań na zboczu w kierunku fiordu, aby zachować ładny widok z klasztoru, i polecił do tego zadania architektkę Runę Bjerke. Zdjęcie: Tautra Mariakloster
BOGATA TRADYCJA: Klasztor cystersów z 1207 r. przestał istnieć
jako niezależne zgromadzenie zakonne w 1532 r.
Tautra Mariakloster należy również do cystersów. Zdjęcie: Petter T. Stocke-Nicolaisen
Obraz
Tautra Mariakloster
Klasztor cysterek kontemplacyjnych
Założony w 1999 roku
Konsekrowany 25 marca 1999
25 marca 2006 klasztor zyskał status niezależnej prałatury
Poświęcenie (nowych budynków) 12 maja 2007
Przeorysza: s. Brigitte Pinot O.C.S.O (od 5 kwietnia 2018 )
